آخه به منم میگن وبلاگ نویس؟!! فک کنم در اینجا رو تخته کنم برم سنگین و رنگین ترم. باز اون اوایل که وبلاگ زده بودم از شوق و ذوقش هی تند تند پست می ذاشتم اما الان چی؟

راستش رو بخواین خیلی دوست دارم هر روز آپ کنم... حالا هر روز نه حداقل هفته ای دو سه بار دیگه خیلی خوب میشه. شما بگید چی کارکنم؟ دوست ندارم روزانه نویسی کنم. دنبال موضوع هایی هم هستم که یه خرده قابل تامل باشه و جای بحث داشته باشه. که اونم خیلی کم برام پیش میاد. راهی به نظرم نمیرسه. این جوری هم که کم کم بین همین دوستام فراموش میشم اینقدر که کم مینویسم.

خدا رو شکر که هوا یه خرده گرم شده. یعنی ازسوز و سرمای گزنده اش خیلی کمتر شده. امیدوارم که دیگه سرد نشه. به خدا مردم از بس که توی خونه و خیابون لرزیدم. توی خونه که کلی لباس می پوشم دیگه بیرون که جای خود داره! اینقدرکه لباس من می پوشم کلی تپل به نظر میام زمستونا. اونوقت بعد از عید که دیگه هوا خوب میشه و مانتو می پوشم هر کی بهم میرسه می گه واااای چقدر لاغر شدی؟ یعنی در این حد! خدا هم نکنه که بخوام سوار تاکسی بشم میمیرم بخوام جابجا بشم آخه نه اینکه اینقدر لباس می پوشم نمی تونم اصلا خودم رو تکون بدم. به قول دوستم من همیشه زمستونا خودم رو لحاف پیچ می کنم(آیکون یک یاسی لحاف پیچ)

پ.ن1: این پست رو بذارید به حساب اینکه خواستم یه خرده خودم رو برای شماها لوس کنم.

پ.ن2: احتمالا پست بعدی رمز دار خواهد بود. دوستانی که بعد از انتشار پست، رمز دریافت نکردن لطفا به اینجانب بِخَبَرند.