چه شد که اینگونه شد؟

تقریبا دو سالی میشه که وبلاگ می خونم.حالا بعضی وبلاگ ها رو یا خاموش می خوندم یا روشن.علت اینکه یه جورایی پای بند این دنیای مجازی شدم به خاطر آشنایی با وبلاگ امی عزیزم بود چون همیشه از رابطه صمیمی که بین امی و خواننده هاش وجود داشت و البته داره لذت می بردم.

مدت ها بود منتظر یه تلنگر یا یه اتفاق البته از نوع خوبش بودم تا منم یه وبلاگ بزنم. تابستون امسال زندگی من وارد مرحله جدیدی شد و خیلی زود هم از این مرحله که من اسمش رو "بحران زندگیم" گذاشتم خارج شدم. تا یکی دو ماه بعد از اون جریان بی خیالی طی میکردم ولی نمی دونم چرا یکدفعه این قضیه اینقدر زندگی من رو تحت الشعاع خودش قرار داد. دلم می خواست تمام حرفا و احساساتم که مربوط به اون جریان میشد یه جایی ثبت کنم.اما نه توی دفتر چون دلم نمی خواست یکی از نزدیکانم از احساسم با خبر بشه. این شد که به فکر یه وبلاگ خصوصی اوفتادم که پست های رمزی فقط برای خودم بنویسم. یه مدتی هم این طوری سپری کردم تا هفته پیش. ولی دیگه نمی خوام خصوصی بنویسم و همه حرفام رو تو دلم بریزم دلم می خواد اینجا دوست های خوبی پیدا کنم که تو غم ها و شادی(امیدوارم که همیشه شادی باشه) با هم باشیم، با هم حرف بزنیم و درددل کنیم، از همدیگه راهنمایی بخواهیم و...

پ.ن این پست رو باید همون اول می نوشتم، ولی خوب اشکالی نداره الان هم خیلی دیر نشده