سالی که بر من گذشت...

خوب راستش سال 90 می تونست برای من خوب باشه اما شاید به خاطر سستی های خودم بود که باعث شد اون طور که باید باشه نباشه.بر عکس سال 89 که سال خیلی درخشانی در همه زمینه ها برام بود و تو خیلی از موارد شکوفا شده بودم.اما امسال من به شدت تنبل و سست بودم و این برای منی که همیشه مرتب و منظم بودم دور از انتظار بود.

منی که عاشق زبان آلمانی بودم در این حد که حتی از تلفظ یه لغت آلمانی و خواندن یه متن آلمانی کلی لذت میبردم، دو ترم با بی علاقگی رفتم کلاس و دیگه اون طور که قبلا برای زبانم وقت می ذاشتم بهش اهمیت نمی دادم.بعد هم که برای ترم پاییز و زمستون کلاسمون به حد نصاب نفرات نرسید و تشکیل نشد.می تونستم به آموزشگاه دیگه برم ولی نرفتم...

و بعد هم آدمی وارد زندگی من شد که اوایل برام اهمیتی نداشت و خیلی راحت با قضیه بر خورد کردم. بعد هم که از زندگیم رفت بیرون، تا مدتی بی خیال بودم اما بعدش، بدجوری منو از لحاظ فکری و روحی وابسته خودش کرد. ما خیلی در مقابل هم اشتباه کردیم. راستش هنوز بعد از چند ماه دلم می خواد دوباره برگرده و دوباره با هم از نو شروع کنیم. درسته که این اتفاق شده یه تجربه تو زندگی من و به قول همکارم میگه اصلا تو انگار که نسبت به سال پیش 5 سال بزرگتر شدی اما من احساس میکنم که از من وجودی خودم خیلی فاصله گرفتم.حالا شاید سر سالگرد اون جریان، همه چیز رو تعریف کردم.فعلا صبر کنید تا تابستون

من آدمی بودم که هیچ وقت دوست نداشتم به زمان عقب برگردم ولی امسال به شدت دوست داشتم که همه چیز برگرده به فروردین 90 و همه چیز رو از نو شروع کنم بدون اشتباه.

اما دیگه مهم نیست می تونم همه چیز رو از 91/1/1 از نو شروع کنم

البته امسال همش هم بد نبود.یه مسافرت فوق العاده رفتم که خیلی خوش گذشت، چند تا پروژه برای محل کارم انجام دادم و ...

میبینید همه چیز بر میگرده به خودِ خود آدم. آدم اگه خودش بخواد می تونه بهترین شرایط رو برای خودش ایجاد کنه و از موقعیت هاش نهایت استفاده رو ببره.بنابراین من اگه جایی اشتباه کردم و سستی کردم اول باید به خودم مراجعه کنم نه اینکه همه چیز رو  به گردن تقدیر و سرنوشت و اطرافیانم بندازم.آهان در آینده هم باید یه پست درباره این تقدیر و سرنوشت بنویسم(اینجا میگم که یادم نره)

خوب اگه بخوام از دید مثبت به قضیه نگاه کنم همه این ها رو می ذارم پای تجربه و یه تلنگر برای کار هایی که می خوام در آینده انجام بدم. چند تا برنامه دارم که اگه خدا بخواد تو سال جدید باید اونها رو عملی کنم اما قبلش باید یه خرده تمرین اراده کنم.

*تو این زمینه باید کلی چیزی از کیانای عزیزم یاد بگیرم

**نمیشه یه قرصی وجود داشت که وقتی می خوردیم این ارادمون تقویت می شد؟اصلا باهاش دوپینگ اراده می کردیم.خیلی خوب می شدااااا مگه نه؟؟