احساس میکنم همه ما تو یه برهه از زندگیمون یه مسائلی دغدغه میشه برامون که از نظر خودمون کوه مشکلاتن ولی از نظر دیگران که به قول معروف خارج از گود هستن خیلی جزئی و پیش پا افتاده است.مسائلی که تمام فکر و ذکرمون رو هر لحظه و هر کجا مشغول خودش میکنه و همین فکر کردن زیاد به دغدغمون باعث میشه که از "من" وجودی خودمون فاصله بگیریم، از اون آدمی که قبلا بودیم جدا بشیم، از اهدافمون و خواسته هامون و آرزو هامون دور بشیم. به نظر من این جور وقت ها فقط یه تلنگر به داد آدم میرسه. تلنگری که گذشتمون رو به یادمون بیاره و بگه هِی پاشو و یه تکونی به خودت بده... تو این نبودی و نمی خواستی این باشی...
شرایطی که منم از سال پیش تجربه اش کردم. از پارسال یه موضوع خیلی مسخره برای من دغدغه شد و باعث شد که یک سال عمر من بیهوده به هدر بره. دارم باهاش مبارزه میکنم.فقط یه اراده قوی میخواد. امیدوارم که امسال بتونم جلوش رو بگیرم.امیدوارم...
سلامون علیکم....
عزیزم برو جلو ما هواتو داریم
علیکم السلام و رحمة الله...
پس بزن بریم به سرعت برق وباد...
انشا الله همه ما هر چه زودتر راهمون رو پیدا کنیم