تعطیلات خود را چگونه گذراندید؟

نمی دونم تا الان متوجه شدید یا نه که من گاهی وقتا!!! غرغرو میشم و تا وقتی هم که غر نزنم راحت نمیشم. به نظرم که غر زدن یه جور تخلیۀ احساساته یا هر چی که بشه اسمش رو گذاشت. راست می گم به خدا

خوب مستحضر هستید که پست قبلی من کلی برای تعطیلات غرغر کرده بودم( که بعدش بیشتر غرغرهام رو حذف کردم و شما به غیر یکی دو نفرتون یه پست تحریف شده رو خوندید). با این حال بعد از این همه غر زدن پاشدم رفتم مسافرت.

البته ما اصلا برنامه سفرمون از اول یه شکل دیگه بود. از چند هفته پیش جا رزرو کرده بودیم برای سرعین و اردبیل. یعنی برای قبل از تعطیلات قرار بود بریم که متاسفانه امتحان من افتاد برای همون تاریخ ها و مجبور شدیم برنامه رو کنسل کنیم بعد تصمیم گرفتیم که به رسم هر ساله آخر تابستون رو دوباره بریم تبریز که بازم اون جور نشد(ولی خداییش خیلی دوست داشتم که امسال حتما یه سفر به تبریز برم و دوستان وبلاگیم رو ببینم ولی قسمت نشد).

یادتونه پست قبلی گفته بودم که خاله و دایی و... ازت توقع دارن! برای همین در نهایت ما مجبور شدیم - یعنی اینی که میگم مجبور شدیم واقعا یه جورایی زور بود- همراه اونا بریم رشت-سیاه کل

دو روز اول که هوا به شدت گرم و دمدار بود. با اینکه کلا سیستم بدن من طوریه که در برابر گرما و هوای شرجی مقاومه ولی ببینید دیگه چی بود که من رسما آبپز شدم تو اون هوا! اما روز آخر یعنی دیروز هوا خیلی خوب بود بارون هم میومد دیگه عالی شده بود ولی چه فایده؟ هوا از اول تعطیلات که ملت ریختن شمال گرم بود تاااااااااا روز آخر که می خواستن برگردن! بی انصافیه واقعا

جاتون خالی یه روز رفتیم جنگل دیلمان. یعنی این طبیعت با کوه های جنگلی و مه غلیظی که تا روی جاده اومد بی نظیربود. نمی دونم دیلمان رفتین یا نه؟ ولی پیشنهاد می کنم که اگه گذرتون به شمال افتاد حتما اونجا هم برید که هر کی نره نصف عمرش بر فناست. به نظرم که بهترین قسمت سفر همین دیلمان بود. خیلی جاده خوشگلی بود مخصوصا که مه و ابر اینقدر پایین اومده بود که مثل دود بالای سرمون حرکت می کرد و از این پنجره میومد توی ماشین از اون یکی می رفت بیرون. اینقدر رویایــــــــــــــــی بووووووووود.

دیگه من چی بگم که خدا این همه طبیعت قشنگ از کوه و دریا داده به بنده هاش ولی این خلق خدا یه ذره فرهنگ اینو ندارن که حداقل توی طبیعت آشغال نریزن...از یه طرف کنار ساحل که میری هر یه موج اینقدر پوست خربزه و هندوانه و تخمه با خودش میاره که اصلا آدم رغبت نمی کنه کفشاشو در بیاره و پاشو بزنه به آب... از یه طرف دیگه آتیش درست کردن زیر درختا و روی علفا توی جنگل واقعا فقط افسوس داره.

خدا رو شکر موقع رفت و برگشت ما اصلا توی ترافیک نموندیم و این خودش شانس بزرگیه. آدم چند ساعت رانندگی بکنه ولی توی ترافیک نمونه. اما روز آخر یه اتفاقی افتاد که حالمون گرفته شد ولی شکرخدا به خیر گذشت...

پ.ن1 تو این چند روز این جور که من برداشت کردم مردمان این ناحیه خیلی صبور هستن و دیگه اینکه با مسافرا خیلی مهربونن و خیلی راهنماییشون میکنن. یعنی اگه بخوای از یه نفر آدرس بپرسی همزمان دو سه نفر دیگه از گوشه و کنار پیدا می شن و اونا هم دوباره بهت آدرس می دن. مرسی

پ.ن2 پری! از رشت که عبور کردیم همش به یاد تو بودم

پ.ن3 سعی می کنم پست بعدی چندتا عکس خوشگل از دیلمان بذارم