علم بهتر است یا شعور؟

امروز برام روز خوبی نبود. یعنی اولش یه روز معمولی بود ولی بعد به خاطر یه آدم بی تربیت که بهت جلوی بقیه توهین می کنه تبدیل شد به یه روزی که پر از حس های بده. پر از بغضه که جلوی بقیه بچه ها می زنی زیر گریه. حتی الانم دوباره بغض گلوم رو گرفت.

امروز با این اتفاق جواب این سوالم رو گرفتم که: "علم بهتر است یا شعور؟" حتی اگه علامۀ دَهر هم که باشی، هزار تا مقاله ISI هم داشته باشی اما ذره ای شعور توی ذاتت نباشه و خیلی صریح به یه نفر توی محیط مثلا علمی توهین کنی هیچ کدوم اینا هیچ فایده ای نداره. اصلا حتی به درد جرز لای دیوار هم نمی خوره. متاسفم برای اون آدم که با کلی مقام و منصب علمی یه ذره عفت کلام نداره.

دقیقا چهارشنبه هفته پیش بود که سوار تاکسی بودم و جلو نشسته بودم. توی ترافیک آقای راننده شروع کرد از هر دری با من حرف زدن. تا اینکه بهم گفت ازت یه سوال می پرسم راست و حسینی جوابمو بده. آقای راننده گفت: شما که توی فلان منطقه خوب تهران ساکن هستید علم خوبه یا ثروت و پول؟ راستش به نظرم خیلی مسخره اومد این سوالش اما یه خرده فکر کردم و بهش گفتم که من برای جواب سوال شما گزینه سومی رو پیشنهاد می دم و اونم شعوره. چون اگه شعور نداشته باشی نه می تونی از علمت خوب استفاده کنی و نه از ثروتت.

هیچ فکرشو نمی کردم که در عرض یک هفته با اتفاق امروز جواب این سوال جور دیگه ای برام روشن بشه.

فقط اینو بگم اون آدم امروز در واقع شخصیت خودش رو برد زیر سوال. و من واگذارش کردم به خودِ خدا که تلافی این توهین رو خودش هر جور که می دونه به سرش بیاره و علاوه بر اون، طرف بفهمه که از کجا خورده و به چه علتی؟

به خدا الانم دارم گریه می کنم. دلم خیلی شکسته. خدایا خودت جوابشو بده.

بعدا نوشت: دعا کنید این قضیه برام مسئله ساز نشه. آخه یه جورایی کارم گیر همین آدمه. می ترسم یه خرده. برام دعا کنید.